Augurken of eigenlijk komkommers in zoetzuur

Vorig jaar kwam ik van die leuke, kleine augurkjes tegen op de markt in Frankrijk. Die moest ik natuurlijk inmaken, maar dat had ik nog nooit gedaan.

Omdat we op de terugreis waren, kocht ik de petits cornichons en ze vervoerde ze in een vergiet naar Nederland. Natuurlijk was het prachtig weer en hartstikke warm. Ondanks de goede zorgen bleken ze thuis gekomen toch slap en beschimmeld te zijn. Hopeloos.

Een paar weken later was ik weer in Frankrijk en kwam ik de cornichons weer tegen. Nu moest het lukken! Dit was mijn kans. Geleerd van de vorige keer heb ik ze direct na aankoop gepekeld, zodat ik ze kon vervoeren naar Nederland.

Thuis gekomen kookte ik de weckpotten uit en maakte het zoetzuur. Nu nog de augurkjes erin en wachten maar! Een maand later heb ik ze al opgegeten en ze waren verrukkelijk. Mocht je ook opzoek zijn naar verse augurken: in Frankrijk kun je ze in ieder geval half augustus vinden.

Komkommers?

Een paar maanden later hoorde ik dat er ook wel eens komkommers worden gebruikt om zure bommen te maken. Back in Frankrijk kwam ik kleine komkommers tegen, nou dat wil ik wel eens proberen aangezien de augurken nog wel even duren! Na een paar weken verschrompelde de komkommers zo erg, dat ik ze maar eens moesten proeven. Ze zagen er niet uit, maar ze waren echt lekker.

Tijd voor nog meer experimenteren. Zou het beter lukken met grotere komkommers? Zou er dan wel wat overblijven?

Zo gezegd, zo gedaan. Grotere komkommers een nacht gepekeld. En vervolgens met zoetzuur ingemaakt.

Nu maar afwachten…

Leuk weetje trouwens: wist je dat een cornichon ook een scheldwoord is? Het dekt ongeveer dezelfde strekking als ‘pannekoek’ in het Nederlands: imbeciel…